BDE-ervaring

“Ineens merk ik dat ik van boven naar een vrouw kijk die op een bed ligt. Ik zie paniek bij de verplegers en doktoren. Ik zie veel bloed op het bed en op de grond, ik zie dat er met grote handen heel hard op de buik van de vrouw wordt gedrukt. En dan zie ik dat er een kind wordt geboren uit deze vrouw. Het kind wordt direct meegenomen naar een andere kamer. Ik weet op dat moment dat onze dochter niet meer leeft.”

Warm licht

“Er is verslagenheid bij de verplegers. Iedereen wacht af. Als het hoofdkussen wordt weggehaald valt mijn hoofd met een harde klap naar achteren. Ik schiet pijlsnel door een donkere tunnel. Er overstroomt mij een groot vredig, gelukzalig gevoel. Ik voel me intens gelukkig, stil en vredig. Ik hoor prachtige muziek. Ik zie mooie kleuren en een weide met schitterende bloemen in alle mogelijke kleuren. Aan het eind van de tunnel is een mooi, helder, warm licht. Daar moet ik naar toe. Ik zie een wezen in een licht gewaad. Het wezen wacht op mij en steekt haar hand uit. Ik voel me warm en liefdevol opgewacht. We gaan hand in hand op weg naar het warme licht.”

Kille terugkeer

“Ineens laat ze mijn hand los en draait zich om. Ik voel me teruggezogen. Ik merk dat een verpleegster hard op mijn wangen slaat en mij roept. Ik moet terug.”

“Eenmaal teruggekeerd uit die mooie wereld, was de ontvangst hier in deze wereld koud en kil. En vooral: liefdeloos. De verpleegster aan wie ik probeerde te vertellen wat ik voor moois ik had meegemaakt, deed mijn verhaal af met de mededeling dat ik weldra nog wat medicijnen zou krijgen zodat ik lekker kon gaan slapen. “Dan gaat het snel weer over”, zei ze.”

“Over? Voorbij? Dat wilde ik helemaal niet. Ik wilde er juist weer naar terug.”

Geen woorden

“Ik hield snel op mijn verhaal te vertellen. Ik vond het moeilijk om woorden te vinden voor mijn ervaring. Ik leefde in die tijd als een robot. Ik zorgde voor mijn man en voor onze eerste dochter, maar ik was er niet bij. Ik was bij mijn ervaring. Hoe kon ik daar weer komen? Waar kon ik zulke mooie muziek horen, zulke schitterende kleuren zien, zulke prachtige bloemen vinden, zulk warm licht voelen, zoveel onvoorwaardelijke liefde ervaren?”

“Ik twijfelde aan mezelf. Was ik gek dat ik zo dacht? Wat was er met mij aan de hand? Ik heb jaren in zwijgen en zoeken geleefd. Slechts heel, heel langzaam durfde ik mezelf weer te gaan geloven en mijn ervaring te erkennen. Dat was niet gemakkelijk. Ik kwam steeds meer in conflict met mijzelf.”

“Mijn bijna-dood ervaring heeft mijn leven totaal veranderd. Mijn angst voor de dood is  verdwenen. Materiële dingen hebben hun waarde verloren. Het enige dat nog telt is onvoorwaardelijke liefde. Ik kan slecht tegen ruzie, ik verlang naar een vredige omgeving.”